Τι (δεν) προβλέπεται στο νομοσχέδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού για τους διαμεσολαβητές. Το νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών έχει κατατεθεί στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή και αναμένεται μέχρι τα τέλη Απριλίου να ψηφιστεί και στην Ολομέλεια.

Οι αλλαγές που παρατηρεί κάποιος αναφορικά με το ρόλο του διαμεσολαβητή-συντονιστή εν συγκρίσει με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο είναι ελάχιστες:

1. Αυξήθηκε σε 4 μέρες από 2, η ευχέρεια που παρέχεται στο συντονιστή- διαμεσολαβητή να αποποιηθεί τον ορισμό του μέσω της αυτοματοποιημένης διαδικασίας. (άρθρο 6 παρ. 3)

2. Σε περίπτωση αντικατάστασής του, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο άρθρο 8 παρ. 14, η αμοιβή του νέου συντονιστή όσο και του προσώπου που θα τον συνεπικουρεί βαρύνει τους πιστωτές που τους όρισαν. (άρθρο 10 παρ. 3).

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι οι αιτιάσεις που είχαν διατυπωθεί ήδη κατά την περίοδο διαβούλευσης του νομοσχεδίου συνεχίζουν να υφίστανται. Πιο συγκεκριμένα:

* Δεν αίρονται οι ποσοτικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί που μειώνουν δραστικά το νούμερο των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών που θα μπορούν να ενταχθούν στο ειδικό μητρώο που θα δημιουργηθεί.

Αν δεν αλλάξει κάτι λοιπόν, θα αξιοποιηθούν μόνο 320 από τους περίπου 2.000 διαπιστευμένους διαμεσολαβητές που είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

* Δεν αναφέρεται αν ο συντονιστής-διαμεσολαβητής που θα επιλεγεί μέσω της αυτοματοποιημένης διαδικασίας έχει τη δυνατότητα να ζητήσει τη συνδρομή άλλου διαμεσολαβητή από το σχετικό μητρώο προκειμένου να τον συνεπικουρήσει στο έργο του.

Με βάση τα όσα αναφέρονται μέχρι τώρα, μόνο οι πιστωτές και μόνο σε περιπτώσεις οφειλετών που ανήκουν στην κατηγορία των μεγάλων επιχειρήσεων έχουν αυτή τη δυνατότητα.

* Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη αναφορικά με το αν ο συντονιστής- διαμεσολαβητής θα υπέχει αστική ευθύνη και για πράξεις/παραλείψεις ή μόνο για δόλο, κατ΄ακολουθία των διατάξεων του ν. 3898/2010 που ρυθμίζουν τη διαμεσολάβηση αστικών και εμπορικών υποθέσεων.

Βέβαια, ανάλογη απουσία διάταξης υπάρχει τόσο για τα στελέχη των τραπεζών όσο και για τους λειτουργούς του Δημοσίου.

* Η αμοιβή του συντονιστή παρέμεινε σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Για μια διαδικασία κατά την οποία αναμένεται να υπάρξουν περίπου 20 στάδια και απαιτούνται 25 –μπορεί και παραπάνω- δικαιολογητικά, η αμοιβή των 200 ευρώ για τις μικρές επιχειρήσεις και των 400 ευρώ για τις μεγάλες κρίνεται ως εκτός αγοράς και πραγματικότητας.

* Παραμένει η διάταξη περί επικύρωσης του πρακτικού συμφωνίας των μερών από πολυμελή δικαστική σύνθεση, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει μεγάλες καθυστερήσεις.

* Δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση για ρητή υποχρεωτική προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού – και όχι υποχρέωση επίτευξης κάποιας μορφής συμβιβασμού- κάτι που θα συντελούσε σε μεγάλο βαθμό στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του θεσμού της διαμεσολάβησης.

Ωστόσο, μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι θα υπάρξουν τροποποιήσεις που θα οδηγήσουν στη διόρθωση των όποιων “ανορθογραφιών”.

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι η εισαγωγή του θεσμού της διαμεσολάβησης στην αντιμετώπιση της επιχειρηματικής υπερχρέωσης όπως και ενδεχόμενη επιτυχία του θεσμού, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την προώθηση των εναλλακτικών μορφών επίλυσης διαφορών και σε άλλα πεδία.