Τα «ψιλά γράμματα» για την εξωδικαστική ρύθμιση χρεών

Τα «ψιλά γράμματα» για την εξωδικαστική ρύθμιση χρεών θα σας αναλύσουμε στο άρθρο που ακολουθεί.

Η δημόσια διαβούλευση για το νομοσχέδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων μπορεί να ολοκληρώθηκε, ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ θεσμών και κυβέρνησης σε κάποια σημεία του φαίνεται πως θα συνεχίζονται μέχρι να τεθεί προς ψήφιση στη βουλή.

Το ζητούμενο είναι πότε και αν θα βρεθεί η «χρυσή τομή» με δεδομένη την αγωνία πολλών επιχειρηματιών, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.

Το γεγονός πως κατατέθηκαν περίπου 8.850 σχόλια κατά τη διαβούλευση, δείχνει το ενδιαφέρον αλλά και την αγωνία πολλών να δοθεί επιτέλους μια ανάσα στις συνθήκες οικονομικής ασφυξίας που βιώνει ο επιχειρηματικός κόσμος.

Η νομοθετική πρωτοβουλία μπορεί να χαρακτηριστεί ρηξικέλευθη αφού για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια μια βιώσιμη επιχείρηση να ρυθμίσει όλα τα χρέη της προς τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και προμηθευτές και μάλιστα, εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου.

Όταν, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση στην Ελλάδα απαιτούνται πενήντα δύο (!) μήνες, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών συνεχίζει να αποτελεί όχι μόνο ζητούμενο αλλά και σημείο αναφοράς.

Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο του νομοσχεδίου, είναι η ενεργοποίηση ενός θεσμού- αυτού του διαπιστευμένου διαμεσολαβητή- ο οποίος εδώ και επτά χρόνια βρισκόταν εν υπνώσει.

Παρά το γεγονός πως μέχρι σήμερα έχουν συμμετάσχει στις σχετικές εξετάσεις του Υπουργείου και έχουν διαπιστευθεί περίπου 2.000 άτομα, κανείς δεν αντιλαμβάνεται το ρόλο τους, αφού η εξωδικαστική επίλυση διαφορών που επί της ουσίας είναι η διαμεσολάβηση, είναι προαιρετική.

Βέβαια, ο ρόλος τους θα είναι καθαρά συντονιστικός-βοηθητικός και όχι επιτελικός, ενώ έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα παραμείνουν τα γεωγραφικά κριτήρια που θέτει ο νομοθέτης, μειώνοντας κατά πολύ τον αριθμό των διαμεσολαβητών που θα εγγραφούν στο σχετικό μητρώο.

Ας δούμε όμως και τις «ανορθογραφίες» που υπήρχαν στο κείμενο που βγήκε στη διαβούλευση, αλλά πλέον όλοι προεξοφλούν πως κάποιες εξ αυτών θα αλλάξουν ριζικά.

Κατ’ αρχάς, περίπου 300.000 αυτοαπασχαλούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες μένουν εκτός ρύθμισης, αφού το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα μόνο σε επιχείρηση (ατομική, μικρή, μεγάλη) να υπαχθεί, εφόσον το συνολικό χρέος που έχει προς διευθέτηση υπερβαίνει τις 20.000 ευρώ.

Επιπρόσθετα, μια επιχείρηση δε θα μπορεί να υπαχθεί στην ως άνω εξωδικαστική διαδικασία αν το 85% των συνολικών οφειλών της ανήκει σε έναν πιστωτή.

Φαίνεται λοιπόν πως επί της ουσίας, ο νομοθέτης κλείνει το μάτι στους «στρατηγικούς κακοπληρωτές», τιμωρώντας τους οφειλέτες εκείνους που προσπαθούν στο πλαίσιο του εφικτού να μην αφήνουν χρέη σε πολλούς.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που δεν έχει αποτυπωθεί είναι το γεγονός πως δεν δίνεται ασυλία στα στελέχη των τραπεζών και τους δημοσίους υπαλλήλους που θα εμπλακούν στις διαδικασίες  ρύθμισης οφειλών.

Αυτό, ενδέχεται να αποτελέσει τροχοπέδη στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης από τη στιγμή που απαιτείται συναίνεση της πλειοψηφίας των πιστωτών σε ποσοστό 60% προκειμένου να επιτευχθεί μια βιώσιμη λύση που θα επιβληθεί και στη μειοψηφία.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η συμμετοχή στη διαδικασία σημαίνει από πλευράς οφειλέτη πλήρη άρση του απορρήτου των τραπεζικών του καταθέσεων και του φορολογικού του απορρήτου.

Τα μέχρι τώρα νέα ωστόσο, από τις συναντήσεις τρόικας και κυβέρνησης, δεν είναι θετικά αφού φαίνεται πως θα μειωθεί ακόμα περισσότερο ο αριθμός των ωφελουμένων.

Βλέπετε, οι θεσμοί επιθυμούν αφενός το όριο υπαγωγής στη ρύθμιση να πάει από τις 20.000 ευρώ στις 50.000 ενώ θέλουν ως καταληκτική ημερομηνία κατά την οποία έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες οι οφειλές να τοποθετηθούν τα τέλη Σεπτεμβρίου αντί για την 31η Δεκεμβρίου 2016.

Ερώτημα παραμένει τι θα γίνει και με την ένταξη ή μη των παρακρατούμενων φόρων (ΦΠΑ και ΦΜΥ) στη ρύθμιση.

Υπομονή λοιπόν για μερικές εβδομάδες ακόμα για να δούμε αν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα αποτελέσει τομή για την ανάκαμψη της οικονομίας ή μια ακόμα προσπάθεια που θα πέσει στο κενό λόγω εγγενών αδυναμιών.